Vorig jaar op 14 april deed ik voor het eerst mee aan een hardloopevenement. Het was de 10 kilometer-loop bij de marathon van Rotterdam. Hoewel mijn tijd verre van goed was, had ik een enorm leuke dag. Toch zou ik het nooit meer doen, wat een uitputtingsslag. Ha. Ha.
En zoals dat gaat bij het hardloopvirus, liep ik gisteren wederom de 10 KM loop bij de marathon van Rotterdam. Een stuk beter voorbereid, meer loopervaring en nóg meer zin! In deze blog vertel ik jullie over mijn ervaring van gisteren.
Ik werd 's morgens vroeg wakker want ik moest immers nog pannenkoeken bakken en mijn outfit bij elkaar zoeken. Ik had de dag vantevoren namelijk al mijn sportkleding in de was gedaan zodat ik uit mijn gehele garderobe zou kunnen kiezen. Maar kiezen moet je natuurlijk nooit aan een vrouw overlaten want dat duurt lang. Uiteindelijk koos ik voor een H&M tight op knielengte en een zwart shirt.
Eenmaal in Rotterdam besloot ik naar het wedstrijdterrein te gaan om mijn startnummer op te spelden, mijn hartslagriem om te doen en om mijn tas in een kluisje te stoppen. Dat kluisje had ik via Facebook gereserveerd, superhandig. Toen ik 'm openmaakte, zag ik dat er allemaal spullen in lagen. Fijn, iemand anders heeft zijn zooi alvast maar even in mijn kluisje gelegd, dacht ik meteen. Toen ik de spullen pakte, bleek het een supertoffe goodiebag (goodiekluis?) te zijn van ABN Amro (de sponsor van het event). Er zat een reflectiehesje in, een zak om zakelijke kleding in op te bergen (of je galajurk ;)) en een handdoek met een apart formaat, waarop het Like2Run logo stond. Heel leuk gedaan van de sponsors!
Toen was het tijd om naar het startvak te gaan, alwaar ik al snel met mensen aan de praat raakte. Iets voor elf uur ging dan ons startschot. Off we go! Nouja, makkelijker gezegd dan gedaan want in de eerste kilometer kon je eigenlijk alleen wandelen. Ik had mijn oordopjes ingedaan en focuste me op de tien kilometers die nog voor me lagen. Opeens hoorde ik mijn naam roepen vanaf de zijkant. Mijn tante was komen kijken om me aan te moedigen. Superleuk :D Ik zwaaide naar haar en draaide de bocht om, Blaak op.
Kilometer 1-3
Ik had moeite met in mijn tempo te komen. Ik voelde dat ik best werd afgeleid door de enorme massa's mensen. Het is zo anders dan wanneer ik in mijn eentje ren en af en toe eens iemand tegenkom. Toen we onder de blokwoningen liepen, dacht ik terug aan vorig jaar. Hier kreeg ik het vorig jaar moeilijk en wilde ik eigenlijk al gaan wandelen. Ha. Dat doen we nu dus lekker niet, best een lekker tempo zo, dacht ik. Ik begon lekker in mijn tempo te komen. Ik kon nu goed focussen op mijn ademhaling.
Kilometer 4-5
Oja, richting de Kralingse Plaslaan, dat is waar ik vorig jaar zo'n enorme dorst had. Geen idee waarom, maar ik dacht de hele tijd terug aan mijn run van vorig jaar. Nu was het aan de Kralingse Plaslaan prima te doen en kon ik genieten van de toeschouwers en heb ik ook flink wat mensen ingehaald (en tevens ook ellebogen in mijn zij gekregen).
Kilometer 6-7
Ah, dat watertje was toch wel lekker! De spons houd ik nog even bij me, want daar kan ik later mijn voorhoofd nog even mee afvegen. Tijdens de CPC Loop in Den Haag nam ik ook het Iso-drankje aan, maar daar kreeg ik zoveel kramp van, dat ik die nu lekker liet staan. Ik besloot een Dextro-tabletje uit mijn kontzak te pakken voor een kleine energieboost. Ik had ze in een zakje gedaan. Je raadt al wat er gebeurt: ik draai het zakje de verkeerde kant open en al mijn Dextro'tjes vallen op straat. Aah, balen, maar ik kan er niet om rouwen want de klok tikt door. Dan maar zonder.
Kilometer 8-9
Jaaa, ik zie de blokwoningen alweer! Ik ken Rotterdam op mijn duimpje dus ik wist dat we niet ver meer waren. Huh, de blokwoningen zijn toch naar links? Waarom draait de weg dan naar rechts? Ik denk omdat - als we naar links zouden gaan - het geen 10 kilometer zou zijn. Nou goed, dan nog een ommetje via Oostplein. Nu komen we toch echt richting de blokwoningen en lopen we Blaak op. Ik kijk naar mijn horloge. Er zijn 57 minuten verstreken. Ik geloof mijn ogen niet. Zo snel ben ik nog nooit geweest. Binnen een uur red ik niet meer, maar een PR zit er zeker in.
Kilometer 10: de laatste
Eigenlijk had ik nog geen vermoeide benen. Het enige dat pijn deed, waren mijn longen. Maar ik mocht niet opgeven. Door blijven rennen, niet stoppen, niet wandelen. Het maakt niet uit hoe snel je rent, áls je maar rent! Zodoende zag ik de markering op de straat: 1000 m. Kom op, de bocht om, de Coolsingel op. Sinds vorig jaar kijk ik anders naar deze straat. Elke keer als ik 'm oversteek moet ik toch heel even terugdenken aan de run. Om me heen waren mensen zo enthousiast en de lopers probeerden nog een laatste eindsprint te maken. Ik probeerde dat ook. Het voelde alsof ik als een gazelle ging: gracieus en snel. In werkelijkheid ging ik niet veel sneller dan mijn tempo gedurende de hele run, en zag het er hoogstwaarschijnlijk allerminst gracieus uit. Maarja.
Nog 100 meter. Verdomme, ik doe dit gewoon! Kijk nou, zojuist was het nog 1000 meter en nu nog maar 100! En nu nog maar 50! Oh shit ik ben er echt bijna! Ja, nog een paar passen. Yayyy, de matten! Nouja, alleen de eerste finishmat dan, want voor de tweede staat een file.
Finish
Op dat moment vind ik het niet erg dat er een file staat, want mijn benen lijken inmiddels wel van jelly. Een lieve vrijwilliger deelt de medailles uit. Hij hield de medailles zo op dat hij ze bij iedereen om z'n nek hing (dit was weer anders dan bij de CPC Loop, waar je de medaille zelf nog even uit de plastic verpakking moest halen). Wauw, ik had het geflikt! Natuurlijk is het geen hele marathon, maar toch. Even dacht ik weer: nooit meer. Maar jullie weten nu natuurlijk al dat ik daar volgend jaar weer sta. Het was fantastisch!
Ik heb trouwens nog wat handige tips voor mensen die ook meedoen aan een hardloop-event:
Nine's tips:
- Neem een aantal plastic zakjes met zo'n ziplock mee. Hierin bewaarde ik mijn flesje water, een banaan en wat zakdoekjes voor in het startvak. Die kan je hier dan meteen weggooien. Het flesje water en de banaan spreken voor zich, die eet (en drink) je namelijk in het startvak. De zakdoekjes? In het startvak zijn vaak Dixi's die je op het laatste moment kan gebruiken. Wat er vaak niet is, is wc papier, dus dan doen de zakdoekjes dienst.
- Doe in een apart plastic zakje een paar natte washandjes. Als je na de loop nog even de stad in wil, kan je je nog heel even snel opfrissen om zo het ergste zweet weg te halen. En een fles deodorant is natuurlijk ook niet weg. En schone kleren.
